| ۱-۵- بیماری های آفتابگردان |
۹ |
| ۱-۶- فرضیه ها |
۹ |
| ۱-۷- اهداف تحقیق |
۹ |
| ۱-۸- ضرورت تحقیق |
۹ |
| فصل دوم: مروری بر تحقیقات |
| ۲-۱- تاریخچه، پراکنش و اهمیت بیماری |
۱۱ |
| ۲-۲- عامل بیماری |
۱۲ |
| ۲-۳- علائم بیماری پوسیدگی زغالی و نحوه ی خسارت آن |
۱۵ |
| ۲-۴- طیف میزبانی |
۱۶ |
| ۲-۵- مکانیزم آلودگی و بیماری زایی |
۱۷ |
| ۲-۶- چرخه ی زندگی |
۱۹ |
| ۲-۷- روش های کنترل پوسیدگی زغالی |
۲۰ |
| ۲-۷-۱- کنترل زراعی |
۲۱ |
| ۲-۷-۱-۱- استفاده از میزان مناسب کودهای ازته، پتاسه و فسفره |
۲۱ |
| ۲-۷-۱-۲- آبیاری مناسب |
۲۱ |
| ۲-۷-۱-۳- غرقاب کردن خاک قبل از کشت |
۲۱ |
| ۲-۷-۱-۴- تناوب زراعی با غیر میزبان |
۲۱ |
| ۲-۷-۱-۵- زیر خاک کردن بقایا توسط شخم عمیق |
۲۱ |
| ۲-۷-۱-۶- سال و تاریخ کشت |
۲۱ |
| ۲-۷-۱-۷- استفاده از بذر سالم و عاری از اسکلروت |
۲۲ |
| ۲-۷-۲- کنترل شیمیایی |
۲۲ |
| ۲-۷-۳- کنترل بیولوژیک |
۲۲ |
| ۲-۷-۴- به کارگیری ارقام مقاوم |
۲۵ |
| ۲-۸- انواع مقاومت |
۲۵ |
| ۲-۸-۱- مقاومت حقیقی |
۲۵ |
| ۲-۸-۲- مقاومت ظاهری |
۲۶ |
| ۲-۸-۳- مقاومت غیر میزبانی |
۲۶ |
| ۲-۹- واکنش ارقام مختلف آفتابگردان نسبت به بیماری |
۲۷ |
| فصل سوم: مواد و روش ها |
| ۳-۱- تهیه محیط کشت |
۳۰ |
| ۳-۲- نمونه برداری، جداسازی و خالص سازی عامل بیماری |
۳۰ |
| ۳-۲-۱- نمونه برداری |
۳۰ |
| ۳-۲-۲- جداسازی و خالص سازی M. phaseolina |
۳۲ |
| ۳-۳- ژنوتیپ های مورد استفاده در ارزیابی نسبت به قارچ M. phaseolina |
۳۳ |
| ۳-۴- ارزیابی مقاومت ژنوتیپ های آفتابگردان نسبت به قارچ M. phaseolina در شرایط آزمایشگاه |
۳۴ |
| ۳-۵- ارزیابی مقاومت ژنوتیپ های آفتابگردان نسبت به قارچ M. phaseolina در شرایط گلخانه |
۳۶ |
| ۳-۶- انتخاب مزرعه آلوده و جداکردن میکرواسکلروت قارچ |
۳۸ |
| ۳-۷- ارزیابی مقاومت ژنوتیپ های آفتابگردان نسبت به قارچ M. phaseolina در شرایط مزرعه |
۳۸ |
| ۳-۸- تجزیه و تحلیل داده ها |
۳۹ |
| فصل چهارم: تجزیه و تحلیل و بیان نتایج حاصل از تحقیق |
| ۴-۱- نمونه برداری از مزارع آلوده |
۴۰ |
| ۴-۲- علائم بیماری پوسیدگی زغالی ناشی از قارچ Macrophomina phaseolina |
۴۱ |
| ۴-۳- ویژگی های قارچ M. phaseolina |
۴۲ |
| ۴-۴- ارزیابی مقاومت ژنوتیپ های آفتابگردان نسبت به قارچ M. phaseolina در شرایط آزمایشگاه |
۴۸ |
| ۴-۵- ارزیابی مقاومت ژنوتیپ های آفتابگردان نسبت به قارچ M. phaseolina در شرایط گلخانه |
۵۲ |
| ۴-۶- انتخاب مزرعه آلوده و جداکردن میکرواسکلروت |
۵۳ |
| ۴-۷- ارزیابی مقاومت ژنوتیپ های آفتابگردان نسبت به قارچ M. phaseolina در شرایط مزرعه |
۵۴ |
| ۴-۷-۱- درصد آلودگی (Disease Incidence) |
۵۴ |
| ۴-۷-۲- بررسی تأثیر بیماری بر روی اجزای عملکرد در شرایط مزرعه |
۵۶ |
| ۴-۷-۲-۱- تأثیر بیماری بر کاهش ارتفاع بوته |
۵۶ |
| ۴-۷-۲-۲- تأثیر بیماری بر کاهش قطر طبق |
۵۸ |
| ۴-۷-۲-۳- تأثیر بیماری بر کاهش وزن هزار دانه |
۶۰ |
| ۴-۷-۲-۴- ارزیابی عملکرد ژنوتیپ های مختلف آفتابگردان در شرایط مزرعه |
۶۱ |
| ۴-۸- مطالعه تحمل ژنوتیپ های مختلف آفتابگردان بر اساس درصد آلودگی و اجزاء عملکرد |
۶۱ |
| ۴-۸-۱- بررسی تحمل ژنوتیپ های مختلف از نظر تأثیر بیماری بر ارتفاع بوته |
۶۳ |
| ۴-۸-۲- بررسی تحمل ژنوتیپ های مختلف از نظر تأثیر بیماری قطر طبق |
۶۴ |
| ۴-۸-۳- بررسی تحمل ژنوتیپ های مختلف از نظر تأثیر بیماری وزن هزار دانه |
۶۵ |
| ۴-۸-۴- بررسی تحمل ژنوتیپ های مختلف از نظر تأثیر بیماری عملکرد |
۶۶ |
| فصل پنجم: بحث |
| بحث |
۶۷ |
| فصل ششم: منابع مورد استفاده |
| منابع |
۶۹ |
| چکیده انگلیسی |
۷۶ |
چکیده
بیماری پوسیدگی زغالی آفتابگردان با عاملMacrophomina phaseolina (Tassi) Goidanich یکی از بیماری های مهم گیاه محسوب می شود که سبب کاهش کمیت و کیفیت محصول می گردد. این بیماری طی سال های اخیر در استان مازندران شایع شده و از اهمیت خاصی برخوردار است. استفاده از ارقام مقاوم یا متحمل به دلیل سازگاری با سایر روش های پیشگیری و کنترل، جایگاه ویژه ای را در مدیریت تلفیقی به خود اختصاص داده است. در این بررسی عکس العمل ۱۰ ژنوتیپ آفتابگردان نسبت به بیماری پوسیدگی زغالی در شرایط آزمایشگاهی، گلخانه ای و مزرعه ای مورد ارزیابی قرار گرفت. که در شرایط آزمایشگاه و گلخانه از طرح کاملا تصادفی و در شرایط مزرعه از طرح بلوک کامل تصادفی استفاده شد. نتایج حاصل از شرایط آزمایشگاهی نشان داد که ژنوتیپ های RF81-74*AF80-460/2/1 با شاخص بیماری ۸۹/۳۹، از تحمل بیشتر و ژنوتیپ RF81-137/1*AF81-228 با شاخص بیماری ۶۷/۵۰، از تحمل کمتری نسبت به بیماری پوسیدگی زغالی برخوردار بودند. در آزمایشات گلخانه ای ژنوتیپ های RF81-1/2*AF80-452/2/2، HYSUN33، RF81-106*AF80-448/1/2، RF81-1/2*AF81-112، RF81-74*AF80-460/2/1 و AZARGOL به ترتیب با ۶/۶، ۷/۶، ۷/۶، ۷/۶، ۷/۶ و۰۳/۱۰ درصد آلودگی (Disease Incidence) از تحمل بیشتر و ژنوتیپ RF81-65*AF80-429/2/3 با ۵۵/۴۳ درصد آلودگی از تحمل کمتری نسبت به بیماری پوسیدگی زغالی برخوردار بودند. نتایج حاصل از آزمایشات مزرعه ای نیز نشان داد که ژنوتیپ های RF81-74*AF80-460/2/1، RF81-1/2*RF81-112، RF81-1/2*AF80-452/2/2، RF81-106/1*AF80-448/1/2، HYSUN33 و AZARGOL با ۳۳/۰ درصد آلودگی از تحمل بیشتر و ژنوتیپ های RF81-65*AF80-429/2/3 و RF81-137/1*AF81-228 به ترتیب با ۶۷/۱۳ و ۸ درصد آلودگی تحمل کمتری نسبت به بیماری داشتند. در ضمن ژنوتیپ های RF81-65*AF80-429/2/3 و RF81-137/1*AF81-228 علاوه بر درصد آلودگی بیشتر، کاهش وزن هزار دانه، کاهش قطر طبق و کاهش ارتفاع بیشتری را نیز نشان دادند.
فصل اول
مقدمه
۱- مقدمه
۱-۱- تاریخچه و گیاه شناسی آفتابگردان
آفتابگردان با نام علمیL. Helianthua annuus و نام انگلیسی از نظر تولید جهانی بعد از سویا در مقام دوم قرار دارد و بیش از ۱۴ درصد کل روغن نباتی جهان را تولید می کند.
استخراج روغن از دانه آفتابگردان در سال ۱۷۱۶ در روسیه انجام گرفت و در سال ۱۷۲۹ تولید انبوه روغن از این گیاه در جهان شروع شد.
این گیاه بومی نواحی مرکزی قاره آمریکا است و برای نخستین بار توسط جهان گردان اسپانیایی به اروپا آورده شد و در قرن ۱۶ و ۱۷ میلادی به اغلب کشورهای اروپایی به عنوان گیاه زینتی وارد گردیده و مورد کشت و زرع قرار گرفت. آفتابگردان در قرن ۱۸ به روسیه و حدود ۸۰ تا ۹۰ سال پیش نیز به ایران آورده شد.
آفتابگردان گیاهی یک ساله از تیره آستراسه ((Asteraceae یا مرکبان (Composite) است. دو گونه ی آن یعنی آفتابگردان معمولی (H. annuus L.) و سیب زمینی ترشی (H. tuberosus L.) مصرف تغذیه ای دارند. گونه ی اول به خاطر روغن کشت می شود و گونه دوم به خاطر غده کشت می گردد. چند نمونه از آفتابگردان هم به عنوان گیاهان زینتی کشت می شده که مهم ترین آن ها به شرح زیر بوده:
خرید فایل متن کامل در سایت zusa.ir
by